Altın fiyatları dün ve bugün
Bazı ülkelerin devlet bankalarının, banknotlarının belirli bir fiyattan altına çevrilmesini garanti ettiği bir dönem vardı; bazen altın kütlesi doğrudan banknota yöneliyordu.
Tüm bilimsel başarılarının yanı sıra Kraliyet Darphanesi'nin de valisi olan Newton, 1717 yılında sterlinin altına sabit bir oran koyarak altın standardını fiilen uygulamaya koydu. O zamanlar ilk merkez bankaları zaten mevcuttu: Amsterdam Bankası (1609), İngiltere Bankası (1694), Fransız Banque Generale (1716). Newton 1717'de poundun değerini altına bağladıysa da, altın standardı İngiltere'de 100 yıl sonra, 1816'da, Napolyon'a karşı kazanılan zaferden sonra resmi olarak uygulanmadı.
Bazı ülkelerin devlet bankalarının, banknotlarının belirli bir fiyattan altına çevrilmesini garanti ettiği bir dönem vardı; bazen altın kütlesi doğrudan banknota yöneliyordu.
Tüm bilimsel başarılarının yanı sıra Kraliyet Darphanesi'nin de valisi olan Newton, 1717 yılında sterlinin altına sabit bir oran koyarak altın standardını fiilen uygulamaya koydu. O zamanlar ilk merkez bankaları zaten mevcuttu: Amsterdam Bankası (1609), İngiltere Bankası (1694), Fransız Banque Generale (1716). Newton 1717'de poundun değerini altına bağladıysa da, altın standardı İngiltere'de 100 yıl sonra, 1816'da, Napolyon'a karşı kazanılan zaferden sonra resmi olarak uygulanmadı.
İngiliz sterlini o zamanlar dünyadaki en istikrarlı para birimi olarak kabul ediliyordu. Ve bu haklıydı, çünkü sterlin herhangi bir zamanda bankaya devredilebiliyor ve karşılığında miktarını kaybetmeden tam teşekküllü altın alınabiliyordu.
ABD daha sonra banknotların altınla güvence altına alınması yükümlülüğünü üstlendi. ABD Kongresi 1792'de altının fiyatını belirledi ancak daha sonra banknotları altınla değiştirmek zorunda kaldı.
Diğer ülkelerde de sürdürülebilirliğini ilan etmek amacıyla kağıt paraya altın eklenmesi yönünde girişimlerde bulunuldu. Bu devletler arasında Belçika, Büyük Britanya, Almanya, Hollanda, Rusya (1897-1899'da altın rubleyi tanıttı), Fransa ve İsviçre yer alıyordu.
Bir altın bloğu oluşturdular ve onlar için tek bir altın fiyatı üzerinde anlaştılar. Bu, döviz kurlarının yeniden hesaplanmasını ve karşılıklı mutabakatların yapılmasını kolaylaştırdı.
Ancak tüm ülkeler paralarının altın içeriğini sürekli olarak güvence altına alamadılar. Birinci Dünya Savaşı'nın çıkması nedeniyle Rusya 1914'te, İngiltere 1931'de, ABD ise 1971'de Altın Havuz'dan çekilmiştir (bkz. Tablo 1).
1971 yılı altın standardı döneminin fiili bitiş tarihidir. Bütün ülkelerin hükümetleri paralarını altınla güvence altına almaktan kaçındı. Aynı zamanda altın blok ülkeleri arasında karşılıklı uzlaşmalarda ons başına 35 ABD doları tutarında koşullu altın fiyatı kullanıldı.
1976'da altın bloğu katılımcılarının genel kararı, altını para birimlerinin değerinin bir ölçüsü olarak görmeyi bıraktı, fiyatı artık yapay olarak korunmadı. Sonuç olarak altın sıradan bir borsada işlem gören emtia olarak satıldı ve fiyatı hızla artmaya başladı.
