Wzrost złota
W 1933 roku w Stanach Zjednoczonych miało miejsce wydarzenie, które zasadniczo zakończyło erę Wielkiego Kryzysu. Gospodarka kraju znalazła się w kryzysie, a rząd podjął decyzję o znacjonalizacji całego złota pochodzącego od obywateli.
Ogłoszono, że złote monety i sztabki nie mogą teraz znajdować się przy obywatelach i nakazano ich dobrowolne i obowiązkowe oddanie w zamian za dolary.
W 1933 roku w Stanach Zjednoczonych miało miejsce wydarzenie, które zasadniczo zakończyło erę Wielkiego Kryzysu. Gospodarka kraju znalazła się w kryzysie, a rząd podjął decyzję o znacjonalizacji całego złota pochodzącego od obywateli.
Ogłoszono, że złote monety i sztabki nie mogą teraz znajdować się przy obywatelach i nakazano ich dobrowolne i obowiązkowe oddanie w zamian za dolary.
Kurs wymiany został ustalony na wzór standardu złota: 20 dolarów i 67 centów za uncję troy. Ludzie byli dosłownie zmuszeni do rezygnacji ze swoich rezerw złota, aby rząd mógł wydrukować więcej pieniędzy.
Kiedy złoto pojawiło się w zamian za dolary, pieniądze te natychmiast trafiły do gospodarki i pobudziły jej aktywność.
Rok później, kiedy ludzie oferowali złoto po 20 i 67 centów za uncję, uchwalono ustawę o rezerwie złota. Po pierwsze zakazał wymiany dolarów na złoto, a po drugie ustalił nową cenę – 35 dolarów za uncję.
Wyobraźmy sobie taką sytuację: obywatele oddali swoje złoto za 20 dolarów i 67 centów, a następnie zostali poinformowani, że jego wartość wynosi obecnie już 35 dolarów. Rząd na tym zarabiał.
Mamy więc dolara, który staje się centrum światowego systemu monetarnego i globalnych płatności. Dolar ma zabezpieczenie w złocie, można go na nie wymienić, a inne waluty można wymienić na dolary. Dokąd to doprowadziło?
Wiele krajów zdecydowało, że dla nich korzystne będzie także przywiezienie złota do USA i wymiana go na dolary. Tak więc USA drukowało coraz więcej dolarów, a sama waluta była aktywnie wykorzystywana na całym świecie.
Ale system z Bretton Woods (dolar jest oparty na złocie) nie miał stać się punktem końcowym w rozwoju światowych systemów monetarnych. Im częściej na świecie używa się dolara, tym bardziej jest on potrzebny.
Ale jeśli dolar naprawdę jest oparty na złocie, nie można po prostu wziąć więcej dolarów i je wydrukować.
Prezydent Francji Charles de Gaulle postanowił skorzystać ze swojego prawa opartego na systemie z Bretton Woods: wymieniać dolary na złoto. Dolary są obdarzone złotem, co oznacza, że można je wymienić na ten szlachetny kruszec.
Stany Zjednoczone początkowo sprzeciwiały się temu pomysłowi, twierdząc, że dolar jest wiarygodną walutą. Po co nam złoto? Mimo to wymienili dolary na złoto. Inni poszli w ich ślady, co miało negatywny wpływ na dolara i jego hegemonię na świecie.
Potem USA zaczęły myśleć o tym, jak wydostać się z tej sytuacji.
W 1971 roku prezydent Richard Nixon ogłosił, że Stany Zjednoczone jednostronnie eliminują wymianę dolarów na złoto. Teraz każdy może używać dolarów, ale nie ma wymiany na złoto.
Oznacza to, że to, co Stany Zjednoczone zrobiły swoim obywatelom w latach trzydziestych XX wieku, zostało teraz powtórzone na całym świecie.
Po oddzieleniu dolara od złota metal szlachetny stał się aktywem płynnym i wykazał kluczowy okres wzrostu, zwiększając się dziesięciokrotnie.